سامانه جامع مدیریت دهیاریهای کشور

اهم محورهاي دوره آموزشي مديريت بحران شهري و راهبرد شهرهاي تاب آور

دوره آموزشي 'مديريت بحران شهري و راهبرد شهرهاي تاب آور' شنبه 21 دي ماه با سخنراني دكتر 'عباس استاد تقي زاده' استاد دپارتمان سلامت در بلاياي دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي تهران براي مديران و كاركنان سازمان شهرداريها و دهياري هاي كشور برگزار شد. به گزارش روابط عمومي سازمان شهرداريها و دهياريهاي كشور، اهم محورهاي مطرح شده در اين دوره آموزشي به شرح زير بود: مطرح شدن مفهوم جهان شهري : در سال 2008 ميلادي براي اولين بار در تاريخ جمعيت شهر نشين جهان از مرز 50 درصد گذشت. هم اكنون بيش از 3.5 ميليارد نفر در مناطق شهري جهان سكونت دارند. اين در حالي است كه بيش از يك سوم اين جمعيت يعني بيش از يك ميليارد نفرآن در مناطق حاشيه اي شهر ها ساكن هستند. طبق پيش بيني سازمان ملل متحد در صد جمعيت ساكن در شهر ها در سال 2030 به 61 درصد رسيده و جمعيت ساكن در مناطق حاشيه اي شهر ها به عدد 2 ميليارد نفر (تقريبا 2 برابر وضعيت كنوني) خواهد رسيد. اين رشد جمعيت شهر نشين نه دركشور هاي توسعه يافته، بلكه عمدتا در كشور هاي كمتر توسعه يافته اتفاق خوهد افتاد. اين مسئله از اين نظر اهميت دارد كه ميانگين مرگ و مير ناشي از بلاياي طبيعي در هر حادثه در كشور هاي توسعه يافته حدود 500 نفر و در كشور هاي كمتر توسعه يافته به ازاي هر حادثه حدود 3000 نفر مي باشد. بحران هاي شهري: چالش آينده جهان : بحران هاي شهري وقايعي هستند كه در يك محيط متراكم و بسيار پيچيده ( فيزيكي يا غير فيزيكي ) اتفاق مي افتند كه اين محيط به طور رسمي و غير رسمي براي زندگي تعداد زيادي از افراد و حجم هنگفتي از فعاليت هاي اقتصادي تطبيق يافته است . چالش هاي مديريت بحران هاي شهري: -افزايش تعداد مخاطرات شهري -سرعت سريع شهر نشيني و عدم تطابق رشد شهر نشيني با نيازهاي شهروندان - مهاجرت از روستا به شهرها - شرايط و استانداردهاي نا مطلوب وضعيت زندگي در شهر ها - ساخت و سازهاي غير ايمن و بدون توجه به ضوابط ساختمان سازي -ضعف سيستم هاي هشدار عمومي در مقابل بلايا و حوادث -ضعف در نظارت بر رعايت كدهاي ساختماني -تخريب محيط زيست -نقص منابع -نقص در مديريت حكومت هاي محلي -نقص در وجود طرح هاي جامع و تفصيلي در شهر ها براي برنامه ريزي - نحوه كاربري زمين -دانش ناكافي - نقص در هماهنگي و همكاري بين نهاد ها و سازمان هاي مسئول در مديريت بلاياي شهري برخي دلايل عدم موفقيت برنامه ها و اقدامات مديريت بحران كه باعت طرح مفهوم تاب آوري شد: -ناديده گرفتن نقش موثر مردم، سمن ها، خيريه ها در مديريت بحران -توجه به مديريت از بالا به پايين در مديريت بحران ها -ضعف هماهنگي بين بخشي از سوي سازمان ها و دستگاه هاي مرتبط با بحران -عدم توجه كافي به توسعه انساني(اشتغال، افزايش سواد و سطح سلامت مردم به مديريت مطلوب بحران ها كمك زيادي خواهد كرد) تعريف تاب آوري شهري: توانايي يك شهر در برنامه ريزي براي كاهش بلايا، پاسخ مناسب، بازيابي، سازگاري و رشد پس از بحران هاي بزرگ در پرتو توانايي هاي منحصر به فرد فيزيكي، اقتصادي، زيست محيطي و اجتماعي خودش. تعريف مفهومي تاب آوري بحران: توانايي يك جامعه در همزيستي، تطابق و مديريت خطر بلايا از طريق رويكردي مثبت گرا، مشاركتي، جامع و يكپارچه تعريف عملياتي تاب آوري بحران: -سطحي از مخاطره كه جامعه در مواجه با آن بدون هيچ تغييري به فعاليت خود ادامه مي دهد. -سطحي از فعاليت هاي اصلي جامعه كه در زمان بحران همچنان به فعاليت خود ادامه مي دهد. -مدت زماني كه جامعه نياز دارد كه بعد از بحران به حالت نرمال برگردد. خصوصيات شهرهاي تاب آور: 1 – مشاركت مردمي: مردم شهر همگام با نهادهايي دولتي و حكومت هاي محلي و بر اساس پتانسيل ها و منابع موجود ، در شناخت مخاطرات ، تصميم گيري و برنامه ريزي براي مديريت بلايا در شهر مشاركت مي كنند. 2 – شايستگي و توانايي مديران: مسئولين و مديران شهري، شايستگي و توانايي لازم را براي ايجاد شهر نشيني پايدار با مشاركت همه گروه ها دارند. 3 – رويكرد پيشگيرانة: در شهر تاب آور از وقوع بسياري از بلايا پيشگيري شده است ، چرا كه شهروندان در خانه ها و محله هايي با زير ساخت هاي مناسب (آب لوله كشي ، سيستم فاضلاب و ... ) و خدمات مطلوب ( تسهيلات بهداشتي ، مدرسه ايمن ، سيستم جمع آوري پسماند و ... ) زندگي مي كنند. 4 – ارزيابي خطر: شهر تاب آور مخاطرات خود را مي شناسد و اطلاعات كافي در خصوص مخاطرات ، آسيب پذيري و ظرفيت ها در شهر وجود دارد . 5 – برنامه ريزي خطر: شهر تاب آور مخاطرات خود را پيش بيني كرده است، برنامه مناسب براي حفاظت از مردم ، دارايي ها ، ميراث فرهنگي، سرمايه اقتصادي داشته و هم چنين توانايي كاهش خسارات فيزيكي و اجتماعي را دارا مي باشد. 6 – تعهد: براي تامين منابع ضروري و ساماندهي قبل ، حين و بعد از بلاياي شهري متعهد مي باشد. 7 – بازگشت سريع: نيازهاي پايه خود را براي از سر گيري فعاليت هاي آموزشي ، اقتصادي و اجتماعي به سرعت تامين مي كند. اصول ده گانه تاب آوري شهر: 1 – داشتن سازو كار، سازماندهي، مديريت يكپارجه و واحد مناسب و موثر، برنامه ريزي و نظلرت براي افزايش تاب آوري در شهر. 2 – شناخت مخاطرات موجود و آينده شهر، شناخت آسيب پذيري شهر در برابر بلايا به خصوص آسيب پذيري هايي زير ساختي و اقتصادي، شناخت ظرفيت هاي بالفعل و بالقوه شهر براي افزايش تاب اوري. 3 – افزايش و تقويت ظرفيت هاي مالي، اعتباري و اقتصادي براي افزايش تاب آوري شهري. در اين بخش، موضوع سرمايه گذاري بخش خصوصي، خصوصي سازي ، بيمه و مشوق هاي مالي براي بهسازي بافت هاي شهري اهميت ويژه اي دارند. 4 - برنامه ريزي شهري و شهرسازي مبتني بر خطر و تدوين طرح هاي تفصيلي و جامع شهري كه نه تنها باعث ايجاد خطرات جديد نمي شود و خطرات موجود را تشديد نمي كند، بلكه باعث ايجاد ظرفيت هايي براي تاب آوري مي شود. 5 – استفاده از ظرفيت هاي طبيعي موجود در شهر براي افزايش تاب آوري. در اين بخش آن

منبع : سازمان شهرداري ها و دهياري هاي كشور

ثبت کننده: سارا نیک اختر

تاریخ: 1398/10/27

تعداد بازدید: 637

نظرات کاربران